Το άγνωστο φαράγγι της Βάγιας Ντάρδιζας, μας οδήγησε στον καταρράκτη της Ραπεντώσας {Μαραθώνια Μονοπάτια}
Πολλές φορές περάσαμε δίπλα του πηγαίνοντας για το Φράγμα της Ραπεντώσας, πολλές φορές ρίξαμε ματιές από ψηλά στην κοίτη του θαυμάζοντας τους λειασμένους μαρμάρινους βράχους του και τις πτυχώσεις των πλευρών του και πάντα είχαμε την επιθυμία να περπατήσουμε το φαραγγάκι της Βάγιας Ντάρδιζας στην κοιλάδα της Ραπεντώσας.
Φτάσαμε οδικώς στη είσοδο της FarmaMoo και συνεχίσαμε το χωματόδρομο για 220 μ. έως τη διχάλα. Αφήσαμε τα οχήματά μας στο άνοιγμα δεξιά του δρόμου και με γοργά βήματα μπήκαμε στη ρεματιά, στο σημείο που συναντιόνται οι δύο δρόμοι.
Η Βάγια Ντάρδιζα είναι ένας χείμαρρος που ξεκινά από ύψος περίπου 580 μ. στις πλαγιές της Μεγάλης Μαυρηνόρας, πιο πάνω από τον Άγιο Πέτρο, συναντιέται με το ρέμα της Βαθιάς Χούνης λίγο πριν το Φράγμα της Ραπεντώσας, όπου και καταλήγει. Ντάρδιζα, στην Αρβανίτικη διάλεκτο, σημαίνει Αχλαδιά!Γρήγορα η ρεματιά βαθαίνει, δημιουργώντας ένα μικρό ευκολοδιάβατο φαράγγι με πλούσια βλάστηση. Σκιερά πλατάνια, μικρά πεύκα, πικροδάφνες, σπάρτα, λαδανιές, αρωματικά θυμάρια και θρούμπια, δεκάδες αγριολούλουδα θα μας συνοδεύουν ως την έξοδό μας.
Αριστερά και δεξιά μας παρατηρούμε τη διαστρωμάτωση των πετρωμάτων στα τοιχώματά του, τις μικρές σπηλαιώσεις που έχουν δημιουργηθεί από την χρόνια κύλιση των νερών.
Το μονοπάτι διαβαίνει την κοίτη της ρεματιάς, ανάμεσα σε μικρούς βράχους, πέτρες και χωμάτινες νησίδες. Από το σημείο εισόδου στα 210 μ. υψόμετρο κατηφορίζουμε στα 153 μ., μετά από 1,5χλμ. πεζοπορίας. Έχουμε περάσει ήδη το σημείο που συναντιέται με τη ρεματιά της Βαθιάς Χούνης. Η μικρή κοιλάδα που σχηματίζεται τελειώνει στο φράγμα που τη φράζει, μαζί με το οπτικό μας πεδίο.
Το χωμάτινο πλέον μονοπάτι κινείται ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση, ως το σημείο που τα βούρλα της μικρής λίμνης ορθώνονται μπροστά μας σαν αδιαπέραστο τείχος.
Η υγρασία του εδάφους αυξάνεται. Είναι καιρός να αλλάξουμε ρότα. Κινούμαστε προς τα αριστερά, τραβερσάρουμε την πλαγιά πάνω από το βαλτώδες τοπίο, ακολουθώντας το πολύ στενό μονοπάτι που σε 200 μ. θα μας φέρει στην κοίτη της ρεματιάς της Ραπεντώσας.
Η ρεματιά της Ραπεντώσας
Επιτέλους νερό, τέρμα πιά το στεγνό πεδίο. Η ρεματιά της Ραπεντώσας τροφοδοτούμενη συνεχώς από πηγαία νερά και τα νερά της ρεματιάς Κιμπετούη, θα είναι από εδώ και πέρα η συντροφιά στη διαδρομή μας.
Εκατοντάδες γυρίνοι, βάτραχοι και μικρά ενδημικά ψαράκια κολυμπούν ανέμελα στα πεντακάθαρα νερά. Δεκάδες πολύχρωμες λιβελούλες και πολύβουες μέλισσες πετούν παντού γύρω μας. Η εναλλαγή των όχθεων της ρεματιάς θα είναι συνεχής από εδώ και πέρα. Το μονοπάτι στην αρχή του περνάει ανάμεσα στα βούρλα και σιγά σιγά καθαρίζει όσο πλησιάζουμε την πεσμένη καμάρα του παλιού υδραγωγείου, που κατέβαζε το νερό των πηγών στον Βρανά και την πεδιάδα του Μαραθώνα.
Σκιερά πεύκα, πλατάνια και πικροδάφνες, μαζί μα τον ήχο του νερού και το κελάϊδισμα των πουλιών, θα μας συνοδεύουν για τα επόμενα 800 μ. που θα κινούμαστε μέσα στη ρεματιά. Οι μικροί καταρράκτες με τις βάθρες τους, ομορφαίνουν την διαδρομή μας.
Ο δίμετρος βράχος που ορθώνεται μπροστά μας στα 2,3 χλμ. της πεζοπορίας μας, είναι και το μόνο δύσκολο σημείο της πορείας μας. Τον περνάμε από τη δεξιά του πλευρά, κάνοντας σκαλοπάτι τις ρίζες της πικροδάφνης, είτε από το κέντρο του, πατώντας στα «σκαλοπάτια» που υπάρχουν στην σχισμή του.
Στα 2,65 χλμ. συναντάμε το χωματόδρομο που συνδέει τη Σταμάτα με τον Διόνυσο. Τον περνάμε ακολουθώντας τη ροή του νερού. Το ανηφορικό μονοπάτι συνεχίζει αριστερά, κάτω από τα πεύκα, ανάμεσα στις λαδανιές και τους μικρούς θάμνους. Το τοπίο ομορφαίνει σε λίγο η μεγάλη βάθρα, με τα σχεδόν διάφανα γαλαζοπράσινα νερά της, αγαπημένο σημείο κολύμβησης της νεολαίας το καλοκαίρι.
Είμαστε πλέον κοντά στον καταρράκτη. Περνάμε τις καλαμιές, το πεσμένο πεύκο, τα υπολείμματα των καμένων κορμών, που μας θυμίζουν την καταστροφική φωτιά του 2009, κατεβαίνουμε στην κοίτη της ρεματιάς, πατάμε σε λίγες τοποθετημένες πέτρες και ξαφνικά βρισκόμαστε στην καλά κρυμμένη τοποθεσία του καταρράκτη της Ραπεντώσας. Έχουμε διανύσει 2,89 χλμ.
Ξεκουραζόμαστε δίπλα σ’ αυτό το θαύμα της φύσης, απολαμβάνουμε την ομορφιά του, την αποτυπώνουμε σε δεκάδες φωτογραφίες και ξεκινάμε τον δρόμο της επιστροφής.
Φτάνουμε στο δασικό δρόμο κι αυτή τη φορά δεν συνεχίζουμε στην όχθη της ρεματιάς. Στρίβουμε δεξιά στον ανηφορικό δρόμο με κατεύθυνση προς τον οικισμό της Ραπεντώσας και το Γερμανικό Νεκροταφείο του Διόνυσου. Ο χωματόδρομος φαρδύς σαν λεωφόρος μετά την τελευταία διάνοιξη που έκανε ο Σύνδεσμος Δήμων για την Προστασία και την Ανάπλαση του Πεντελικού (Σ.Π.Α.Π.).
Έχουμε περπατήσει ήδη 500 μ. όταν μπαίνουμε αριστερά στο παλιό μονοπάτι που τραβερσάρει το λόφο πάνω από τη ρεματιά της Ραπεντώσας. Κατηφορικό στην αρχή για να περάσουμε μέσα από τη μικρή κατάφυτη ρεματιά, ανηφορίζει ήπια στη συνέχεια. Παντού ανθισμένες λαδανιές, με τα πανέμορφα ροζ και λευκά άνθη τους, ανθισμένα θυμάρια και θρούμπια, σπάρτα, πουρνάρια, πευκάκια. Το μονοπάτι διασχίζει το αναγεννημένο δάσος, χωρίς να παρέχει ακόμη σκίαση στους πεζοπόρους.
Το μονοπάτι θα μας οδηγήσει μετά από 750 μ. στη μικρή κοιλάδα πίσω από το βάλτο του φράγματος. Μπαίνουμε πάλι στο φαραγγάκι της Βάγιας Ντάρδιζας. Ανεπαίσθητη ανηφορική κλίση έχει πλέον η διαδρομή μας. Διαλέγουμε τα πιο εύκολα πατήματα που θα μας φέρουν πιο κοντά στο τέλος της διαδρομής μας. Έχουμε διανύσει 1,2 χλμ. όταν συναντάμε το μονοπατάκι αριστερά μας, που θα μας οδηγήσει εκτός του φαραγγιού.
Βγαίνουμε στο δασικό δρόμο και σε 150 μ. είμαστε στο σημείο τερματισμού, έχοντας περπατήσει σε 2,5 ώρες 5,75 χλμ. πανέμορφης Αττικής Γής. Θα ξανακάνουμε τη διαδρομή Φθινόπωρο προς Χειμώνα, για να την απολαύσουμε με περισσότερα νερά, δροσερό καιρό και εναλλαγή στα χρώματα της φύσης!
Περικλής Θ. Βυλτανιώτης
Συνοδός Βουνού - Μαραθώνια Μονοπάτια
Comments