Πεζοπορώντας εκεί που ανθίζουν τα βράχια! | Οικισμός Δικαστών κι Εισαγγελέων
Θυμάμαι μικρό παιδί πριν πολλά χρόνια κάθε Καθαρή Δευτέρα να πηγαίνουμε στις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού, περνώντας από την έξοδο της λίμνης Στόμι κι ανεβαίνοντας τον μοναδικό δρόμο που περνούσε πίσω από την Κυνοσούρα.
Κακός χωματόδρομος μας οδηγούσε στη βραχώδη ακτή δίπλα στη θάλασσα, στα Πατητήρια με τις εντυπωσιακές σπηλιές τους και στον μακρινό Βωρό, με τα πανέμορφα σκαμμένα στο βράχο αραξοβόλια του και την καταπράσινη πλαγιά του.
Παιδικές αναμνήσεις μιας άλλης πιο απλής και πιο όμορφης εποχής στην εσχατιά του Μαραθώνα. Τώρα ο δρόμος είναι ασφάλτινος, έχουν χτιστεί εκατοντάδες εντυπωσιακά σπίτια, αρχιτεκτονήματα που τραβούν το βλέμμα σου και προκαλούν τον θαυμασμό σου. Τα «βράχια» έχουν γίνει ο Οικισμός Δικαστών κι Εισαγγελέων, ένας από τους οικισμούς του Δήμου Μαραθώνος.
Οικισμός Δικαστών & Εισαγγελέων
Εκεί θα περπατήσουμε, εκεί θα χαθούμε για τρεις ώρες, ανάμεσα στο βουνό και τη θάλασσα.
Το πρωινό σημείο συνάντησης είναι στο πυροφυλάκιο στην είσοδο του οικισμού. Έχουμε διασχίσει το δρόμο πίσω από το πευκοδάσος κουκουναριάς του Σχινιά, έχουμε διασχίσει το μεγαλύτερο μέρος του Εθνικού Πάρκου Σχινιά, πριν στρίψουμε αριστερά στον ανηφορικό δρόμο που θα μας οδηγήσει στο σημείο συνάντησης (38.14590531419047, 24.056003134292517). Μπροστά μας ξεδιπλώνεται με μεγαλοπρέπεια η χερσόνησος της Κυνοσούρας.
Μοιραζόμαστε σε κάποια από τα αυτοκίνητά μας κι αρχίζουμε να κατεβαίνουμε σε χαμηλότερο σημείο, στην άκρη της περιοχής των Πατητηριών, εκεί που ξεκινά ο πεζόδρομος (38.16033242799034, 24.06315705165845), χαμηλά στην Οδό 5.
Πεζόδρομος, βραχόδρομος, ο χαμηλότερος δρόμος του οικισμού, πάνω από τη θάλασσα. Αλλού φαρδύς, αλλού στενός, περνά κάτω από τις οικίες και τους κρεμαστούς κήπους, μέσα από αρωματικούς θάμνους, σφάκες, πουρνάρια, φραγκοσυκιές, αγριελιές, φυτά κάπαρης, λουλούδια και φρύγανα. Όλα τα φυτά φυτρώνουν μέσα στα βράχια, στο λιγοστό χώμα, στις σχισμάδες. Στην κυριολεξία είναι ο τόπος που ανθίζουν τα βράχια!
Έχουμε περπατήσει 1,2 χλμ. αγναντεύοντας το μπλε της θάλασσας, το πράσινο και καφε-γκρί της ακτογραμμής. Τα βράχια απότομα, λειασμένα από την ορμή των κυμάτων, αφιλόξενα, εξιτάρουν το βλέμμα μας και μας κάνουν να προσέχουμε το κάθε βήμα μας, αν και το μονοπάτι είναι άνετο κι απόλυτα ασφαλές.
Πηδάμε το χαμηλό τοιχίο που μας κλείνει το δρόμο και συνεχίζουμε σε ασφάλτινο κομμάτι ως τη διασταύρωση στα 1,6 χλμ. Στρίβουμε αριστερά στην Οδό 12 κι αρχίζουμε ν’ ανηφορίζουμε προς την Οδό 1. Η διαδρομή μας πλέον είναι μέσα σε αστικό περιβάλλον. Ακολουθούμε την Οδό 1. Φιδωτός ο δρόμος ως τα 2,8 χλμ., έχουμε φτάσει στο υψηλότερο σημείο της διαδρομής μας.
Στρίβουμε δεξιά στο χωματόδρομο, δίπλα στο Marathon Blue Villas. Περπατάμε 100 μ. και σταματάμε. Η θέα μας κόβει την ανάσα. Ακριβώς από κάτω μας, από τη μια μεριά ο Βωρός με τα τιρκουάζ νερά του, από την άλλη τα μικρά νησάκια του Ευβοϊκού και του κόλπου των Στύρων. Αισθάνεσαι ότι πετάς.
Κατηφορίζουμε ακολουθώντας τον χωματόδρομο ως τα 3,6 χλμ., οπότε και στρίβουμε δεξιά στη διασταύρωση. Σε 100 μ. φτάνουμε σε μια μεταλλική πόρτα που στέκει ορθάνοικτη πολλά χρόνια. Ο δρόμος πλέον είναι γεμάτος νεροφαγώματα και θέλει μεγάλη προσοχή. Κατεβαίνουμε προς την ακτή. Περνάμε δίπλα από του κουφάρι μιας παλιάς εγκαταλελειμμένης εξοχικής κατοικίας, κοιτάμε το ολάνθιστο λιβάδι απέναντί της και φτάνουμε, έχοντας περπατήσει 3,85 χλμ. στη βραχώδη παραλία.
Πεντακάθαρα, διάφανα νερά σε προκαλούν να βουτήξεις στη θάλασσα. Δαντελωτή βραχώδης ακτογραμμή με σμιλεμένες από ανθρώπινο χέρι (;) εσοχές-αραξοβόλια, ίχνη κατοίκησης από το βάθος των αιώνων και ξύλινες πρόχειρες κατασκευές-εξοχικές κατοικίες-παράγκες δίπλα στο κύμα, με πάγκους και τραπέζια, χτιστές ψησταριές, θάμνοι που φτάνουν ως τη θάλασσα. Όλα μαζί σε ξαφνιάζουν και εξιτάρουν τις αισθήσεις σου.
Εδώ θα κάνουμε τη στάση μας. Θα πάρουμε δυνάμεις με ότι φαγώσιμο έχουμε φέρει μαζί μας, θα πιάσουμε κουβέντα υπό τον ήχο των κυμάτων που σβήνουν στην ακτή, θα αναλύσουμε τη μαγεία και την αύρα του μέρους, θα βγάλουμε δεκάδες φωτογραφίες κι αφού αποφασίσουμε με βαριά καρδιά να σηκωθούμε, θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Κινούμαστε κατά μήκος της ακτογραμμής ως τον χωματόδρομο.
Πριν φύγουμε όμως θα πάμε στο πηγάδι. Βρίσκεται ψηλότερα από την ακτογραμμή, εκεί που το μονοπάτι οδηγεί προς τη μεριά του λιμανιού της Αγίας Μαρίνας, του πορθμείου που συνδέει την Αττική με τα Στύρα Ευβοίας.
Θα μετακινήσουμε τη βαριά σκουριασμένη πλάκα που το κλείνει και θα βγάλουμε φωτογραφία το πρόσωπό μας που αντικατοπτρίζεται στο νερό-καθρέφτη στον πάτο του πηγαδιού.
Γυρίζουμε στον χωματόδρομο κι αρχίζουμε ν’ ανηφορίζουμε. Στην πρώτη διασταύρωση στρίβουμε αριστερά. Στενός ο χωματόδρομος στην αρχή του, ανάμεσα σε πουρνάρια και αγριελιές. Σε λίγο ανοίγει το οπτικό πεδίο και ξαναφαίνεται η θάλασσα στο βάθος, πίσω από το μεγάλο λιβάδι. Έχουμε περπατήσει 5 χλμ. όταν φτάνουμε στην επόμενη διασταύρωση. Αναγνωρίζουμε το δρόμο που κατεβήκαμε νωρίτερα.
Αρχίζουμε ν’ ανηφορίζουμε ρίχνοντας συνεχώς κλεφτές ματιές στη θάλασσα και τα νησάκια αριστερά μας. Μετά από 900 μ. έχουμε βγει στον ασφάλτινο δρόμο. Στρίβουμε αριστερά στην Οδό 1.
Στα 6,5 χλμ. της διαδρομής μας συναντάμε την Οδό 14. Στην αρχή είναι ασφάλτινη και μετά χωματόδρομος ως την διασταύρωση με την Οδό 4, στα 7,1 χλμ. Ακολουθούμε την Οδό 4 ως την Οδό 1, στα 7,7 χλμ. Βλέπουμε από ψηλά το μονοπάτι που ακολουθήσαμε το πρωί, έχουμε οπτική επαφή με όλη την ακτογραμμή, απολαμβάνουμε το απέραντο μπλε της θάλασσας.
Περπατάμε δεξιά για 100 μ. στην Οδό 1 και συναντάμε το απότομο κατηφορικό μονοπάτι που θα μας οδηγήσει στο τέλος της διαδρομής μας. Έχουμε περπατήσει 8 χλμ., έχουμε γεμίσει εικόνες, έχουμε γνωρίσει μια άγνωστη κι αχαρτογράφητη διαδρομή στις βραχώδεις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού, δίπλα στο Εθνικό Πάρκο Σχινιά Μαραθώνα.
Για τα Μαραθώνια Μονοπάτια και το We Love Marathon
Περικλής Θ. Βυλτανιώτης
Συνοδός Βουνού
Το Σάββατο 8 Μαρτίου ημέρα γυναίκας στις 10:30, στα πλαίσια των δράσεων του WLM, Woman Power, θα πραγματοποιηθεί η παραπάνω πεζοπορία με ελεύθερη συμμετοχή για 40 γυναίκες!
Comments